Imbir Mielony DUŻY

 IMBIR

Zigiber officinale lub Amomum officinale

   Powszechnie uważa się, że nazwa imbiru pochodzi z Sanskrytu (starożytny język indoeuropejski)    od słowa singabera, co znaczy w kształcie rogu, które przekształciło się w greckie słowo zingiberi, a później w łacińskie zingiber. Imbir znano już w starożytnych Indiach i Chinach; już w 500 roku p. Chr. pisał o nim chiński Filozof Konfucjusz. Kupcy arabscy sprowadzili imbir z Orientu do starożytnej Grecji i Rzymu, a legiony rzymskie poniosły go dalej, prawdopodobnie aż na Wyspy Brytyjskie. Kłącza imbiru dobrze znoszą transport, co ułatwiło Arabom przewiezienie ich do Afryki Wschodniej. W XIII wieku, wraz z Portugalczykami przyprawa trafia do Afryki Zachodniej. Hiszpanie przewieźli imbir dalej, do Meksyku i Indii Zachodnich, a także na Jamajkę, gdzie podobno do dziś uprawia się imbir najwyższej jakości. WXIV wieku imbir był - po pieprzu - najlepiej znaną przyprawą.

UPRAWA

Imbir jest rośliną wieloletnią, rosnącą w klimacie międzyzwrotnikowym i rozmnażającą się przez sadzonki kłączowe. Ta ładna roślina o eleganckich, lancetowatych liściach i żółtych kwiatach z liliowymi przebarwieniami osiąga wysokość około 90 centymetrów. Zbiór następuje po upływie 9-10 miesięcy od posadzenia; w wielu rejonach świata imbir zbiera się ręcznie. Większość kłączy po umyciu suszy się na słońcu, a następnie mieli na proszek do użytku domowego i na sprzedaż. Najwięcej imbiru sprzedaje się w Wielkiej Brytanii, Jemenie, Stanach Zjednoczonych, na Bliskim Wschodzie oraz w Singapurze i Malezji. Największymi producentami imbiru są Indie, Chiny, Tajwan, Nigeria, Jamajka i Mauritius; do znaczących eksporterów imbiru należy także Australia.

SMAK I AROMAT

korzeń imbiru wydziela lekko cytrynowy orzeźwiający oraz ostry zapach.

W KUCHNI

Imbir stosuje się różnie, na przykład w trakcie gotowania do potraw lub marynat, wchodzi w skład past i potraw pieczonych, jest składnikiem potraw smażonych; można go też dodawać do świeżych sałatek.

Przyprawy

Imbir służy do doprawiania potraw z ryb i owoców morza, drobiu, mięsa, warzyw i makaronów.

W kuchni europejskiej imbir jest ważnym dodatkiem do wypieków, takich jak tradycyjne pierniki, ciasta, herbatniki (kruche pierniczki), francuski pain d’epice czy niemiecki Pfefferkuchen. Imbir jest też ważnym składnikiem czatnejów, pikli, dżemów i słodkich konfitur oraz napojów, takich jak piwo imbirowe, napój imbirowy czy wino imbirowe.

W MEDYCYNIE 

Angielski król Henryk VII zażywał podobno imbir jako skuteczne lekarstwo, którego własności opisał 150 lat później słynny brytyjski zielarz, Culpeper: „imbir wspomaga trawienie, ogrzewa żołądek, poprawia wzrok i służy starszym mężczyznom; ogrzewa stawy i stąd jest przydatny dla chorych na reumatyzm".

Imbirowi przypisuje się moc leczenia chorób, od słabego krążenia po wzdęcia i niestrawność; jest składnikiem specyfików leczących kaszel, nudności i grypę. Mieszkańcy Wschodu żują imbir, aby odpędzić złe duchy. Uważany jest za skuteczny środek przeciwdziałający chorobie lokomocyjnej. Olejek eteryczny z imbiru stosuje się w przemyśle perfumeryjnym.

Bibliografia: S.Morris, "Przyprawy świata", Warszawa 2003r.

Waga: 100g 

Kraj pochodzenia: NIGERIA

PRODUKT POSIADA ATEST KONTROLI JAKOŚCI

Sposób przechowywania: Przechowywać w suchym i chłodnym miejscu. Chronić przed promieniami słonecznymi.

Produkt może zawierać śladowe ilości selera, gorczycy, glutenu, orzechów ziemnych, innych orzechów, sezamu oraz soi.

60zl/1kg