Jałowiec Owoc

OPIS

Znany już w starożytności i opisywany przez Rzymianina Katona jako wino o moczopędnym działaniu (recepta na wykonanie takiego wina nie zmieniła się przez wieki), w średniowieczu stał się lekiem-panaceum. Najwyższe autorytety medyczne stosowały jałowiec jako uniwersalny środek terapeutyczny: moczopędny, napotny, czyszczący krew, wzmacniający i żołądkowy. Poprzez wiek XVIII i XIX zachował swoją popularność.

Jałowiec jest krzewem wyrastającym do wysokości 10 metrów. Rośnie na glebach jałowych (stąd jego nazwa) i zakwaszonych - w poszyciach lasów, także na terenach odkrytych - nieużytkach i pastwiskach. Ma charakterystyczne, granatowoczarne owoce (szyszkojagody), które po zawiązaniu się są zielone, a dojrzewają dopiero następnej jesieni. Owoce zbiera się późną jesienią i zimą (od października do marca).

DZIAŁANIE

Właściwości prozdrowotne

Surowcem są owoce (szyszkojagody) (Fructus Juniperi), które zawierają olejek eteryczny, gorzki związek juniperynę, kwasy organiczne(jabłkowy, mrówkowy, octowy), żywice, garbniki, woski, gorycze, sole mineralne, Witaminę C, barwniki i cukry. 

Jagody służą jako lek przy infekcjach układu moczowego, są środkiem oczyszczającym organizm z kwasów, przeciwdziałają wzdęciom, poprawiają trawienie oraz stymulują skurcze macicy w czasie porodu. Olejek z jałowca jest popularnym stosowanym zewnętrznie środkiem na bóle artretyczne i mięśniowe.

Postacie Leku

• Odwar. Owoców łyżkę stołową zalać szklanką wody o temperaturze pokojowej. Wymieszać i ogrzewać przez pół godziny (nie dopuszczając do wrzenia), przecedzić. Pić 3 razy dziennie po łyżce odwaru.
• Wino. Utłuc 60 g owoców, zalać 1 litrem wina i ogrzewać do wrzenia. Pozostawić do zmacerowania przez 3 dni i następnie zlać do butelki. Pić codziennie rano 1 szklankę płynu na czczo (moczopędne).
• Kąpiele. Do przygotowanej kąpieli wlać płyn otrzymany przez zagotowanie 2 kg młodych gałęzi jałowca z garścią owoców (przeciw reumatyzmowi, podagrze, wypryskom skórnym)
• Kurację leczniczą nożna również przeprowadzić surowymi owocami. Począwszy od czterech owoców dziennie aż do 15, zwiększając codziennie o jedną - jeść surowe owoce. Później, podobnie, zmniejszać - aż do czterech dziennie.
• Powidła. Świeże owoce utłuc delikatnie, by nie uszkodzić pestek (nasion), zalać wodą w takiej ilości, by zakryła owoce. Gotować pół godziny na wolnym ogniu, przecedzić przez płótno, resztę mocno wycisnąć. Płyn (z przecedzenia i wyciśnięcia) smażyć na małym ogniu do konsystencji miodu (można dodać nieco cukru). Łyżkę powideł rozprowadzić 2 łyżkami wina lub wody. Zażywać po jedzeniu i na noc.

Przeciwwskazania

Uwaga! Surowiec b. ostrożnie stosujemy u chorych z zapaleniem dróg moczowych i u kobiet w okresie ciąży! Wskazane są podczas dłuższego okresu stosowania przerwy w kuracji! 

SMAK I AROMAT 

Smak jałowca początkowo przypomina gin, a później pojawia się lekka nuta terpentyny. Pogryziony w ustach owoc nadal smakuje jak gin, z lekką, nawet przyjemną goryczką. Aromat jałowca jest podobny - z nutą ginu i terpentyny. 

ZASTOSOWANIE W KUCHNI

• Jałowic jest stosowany do produkcji Ginu , likierów, gorzkich wódek i szwedzkiego piwa. 
• Jałowca używa się jako przyprawy do mięs zarówno przy pieczeniu, jak i marynowaniu. Przyprawia się nim przede wszystkim dzikie ptactwo, dziczyznę, kaczki, królika, wieprzowinę, szynkę, jagnięcinę. 
• W dymie jałowcowym dobrze wędzi się wędliny przez co uzyskują one specyficzny zapach, smak i trwałość.
• Jałowiec jest też ceniony jako doskonały dodatek do pasztetów mięsnych. 

Jagody jałowca można mielić w młynku do pieprzu i używać w marynatach oraz jako przyprawę do mięsa z grilla. 

W innych przypadkach należy rozgniatać tłuczkiem w moździerzu lub łyżeczką w niewielkim kubku. 

Bibliografia 

B. Kuźnicka, M. Dziak, "Zioła i ich stosowanie", Warszawa 1984 r
S. Morris, "Przyprawy świata", Warszawa 2003 r
E. Grzędzicka, "Atlas Ziół", Warszawa 2011 r