Piołun

PIOŁUN

Artemisia absinthium

Inne nazwy: Bylica Piołun, piołunek, połyn, poleń, psia ruta, wermut, absynt, piolin polny.

Ziele piołunu charakteryzuje się silnym, typowym aromatycznym zapachem i gorzkim smakiem.

Piołun zawiera olejki eteryczne, a w nich tujon i tujol - w większych ilościach szkodliwe dla organizmu ludzkiego, gorycze (absyntyna), żywice, sole mineralne (głównie potas i miedź), flawonoidy, kwasy organiczne (bursztynowy), garbniki i witaminę C.

NA GRANICY MAGII I WIEDZY

Piołun należy do roślin znanych już w starożytnym Egipcie i Palestynie, o czym świadczą wzmianki znalezione w papirusie Ebersa. Stosowali go lekarze greccy i rzymscy. Wspominany był także przez Avicennę, jako środek żółciopędny, moczopędny i przeciwgorączkowy.

W średniowieczu dodawano go do atramentu, co miało chronić księgi przed myszami i robactwem, jak również posypywano nim pościel dla odstraszenia insektów oraz wkładano do kop żyta, wypłaszając w ten sposób szkodniki. Używano go do „zamawiania chorób" i odczyniania czarów. Wędrowcy zaś jego świeżym zielem okładali zmęczone i poranione stopy. Na Rusi uważano, że goi rany i oczyszcza krew. W tym wypadku najlepsze było ziele Majowe. Opasywano nim również gołe ciało, co miało uśmierzać bóle w nerkach. Uważano, że „posadzony w ogrodzie jadowite bestie odgania, swędzenie likwiduje, wszelkie czary odpędza, w każdy sposób używane uroki odgania". Syreniusz doradza: „dzieci małe okadzać bylicą dobrze jest, wówczas bardziej ochotne są", uważa też, że „kolerę w żołądek i kiszki wylaną wychędaża, żołądek zimny rozgrzewa, chęć do jedzenia utraconą wzbudza, wątrobę oziembłą posila, mocz nad przyrodzenie zatrzymany potężnie „odzi". Świeże posiekane liście piołunu zmieszane z białkiem jaja przykładano na miejsca uderzone. Wywaru z liści używano na okłady przy zapaleniach oczu.

Lekiem była też nalewka dodawana do wody przy dolegliwościach żołądka i przykrym zapachu z ust. Sproszkowane ziele przyjmowano  w potrawach płynnych, jako środek czezwiogubny i leczący wątrobę, a trunki zaprawione piołunem zażywano na wzmocnienie żołądka.

WŁAŚCIWOŚCI I ZASTOSOWANIE W LECZNICTWIE DOMOWYM

Piołun ma działanie pobudzające trawienie i apetyt, wzmacniające, żółciopędne, dezynfekcyjne, moczopędne, regulujące przemianę materii i przeciw robacze. Pobudza działanie narządów rodnych(stymuluje działanie macicy), zawiera związki o działaniu podobnym do antybiotyku.

W warunkach domowych piołun najczęściej stosuje się przy niestrawności i innych zaburzeniach trawiennych, takich jak wzdęcia, niemiły zapach z ust i niedokwaśność żołądka.

Napar przygotowuje się, zalewając pół łyżki ziela szklanką wrzątku i parząc przez 15 minut pod przykryciem. Pije się ciepły napar po 1 łyżce na godzinę przed posiłkiem.

Przy częstym u nas obecnie zdenerwowaniu i pośpiechu w czasie spożywania posiłków oraz ich nieregularności można używać dla lepszego trawienia nalewkę na pół godziny przed jedzeniem w ilości 15-20 kropli na kieliszek wody. Dobrze jest również w tym wypadku pić ciepły napar z łyżeczki ziela na 2 szklanki wody, 1/4 szklanki na pół godziny przed jedzeniem.

Przy przykrym zapachu z ust poleca się je płukać wodą z dodatkiem nalewki piołunowej (pół łyżeczki na 1/3 szklanki wody) lub myć zęby szczoteczką maczaną w tym roztworze.

Przy nadmiernie cuchnącym kale i wiatrach stosować trzy razy dziennie po 20-40 kropli tejże nalewki na wodzie. 

W kuracji odchudzającej z niechorobliwej otyłości, obok ograniczenia tłuszczów, należy stosować 2-3 razy dziennie po jedzeniu nalewkę piołunową w ilości 20-30 kropli na wodzie. Najlepiej jednak taką kurację prowadzić pod kontrolą lekarza. 

Jako środek przeciw robaczy można stosować napar ze szczypty ziela na szklankę wody i pić go dwa razy dziennie lub robić z niego lewatywy.

Uwaga!! Wszelkich leków piołunowych nie należy stosować dłużej niż przez jeden miesiąc, gdyż nadużywanie tego środka może powodować omdlenia, a także bóle i zawroty głowy. Należy unikać go podczas ciąży i karmienia piersią.

W NASZEJ KUCHNI. Odrobinę suchych, pokruszonych liści można dodać do ciasta naleśnikowego lub omletu, a także do tłustej pieczonej gęsi, kaczki czy baraniny. Świeży listek dodaje się czasem do ziołowych koktajlów. Piołun wchodzi też w skład różnych napojów alkoholowych, takich jak wermut czy piołunówka.

 W HIGIENIE OSOBISTEJ I KOSMETYCE. Naparem z ziela piołunu można myć głowę przy łupieżu.

 W INNYCH DZIEDZINACH ŻYCIA CODZIENNEGO. Ziele piołunu z dodatkiem soli barwi tkaniny na żółto, a z dodatkiem siarczanu żelaza - na seledynowo lub oliwkowo.

Piołun jest również środkiem ochrony (w formie oprysku) warzyw przed gąsienicami. Jak zauważono, jego obecność w ogrodzie odstrasza bielinka kapustnika, a pszczoły omijają miejsca porośnięte tym zielem.[1]

[1] D.Tuszyńska- Kownacka,T.Starek, „Zioła w Polskim domu”, Warszawa 1987

Waga: 50g 

Kraj pochodzenia: POLSKA

PRODUKT POSIADA ATEST KONTROLI JAKOŚCI

Sposób przechowywania: Przechowywać w suchym i chłodnym miejscu. Chronić przed promieniami słonecznymi.

Produkt może zawierać śladowe ilości Selera i Gorczycy